Wie was de heilige Theresia van de Rozen?

De heilige Theresia van de Rozen, of de heilige Theresia van het Kind Jezus, was een karmelietes die leefde aan het einde van de 19e eeuw, in Frankrijk. Haar jonge leven duurde slechts 24 jaar, geboren in 1873 en gestorven in 1897, maar dat belette haar niet om een leven te leiden vol liefde, toewijding en een voorbeeld van geloofsuitdrukking.

Haar traject werd gekenmerkt door de afwezigheid van haar moeder, die overleed toen Terezinha vier jaar oud was, en door haar verzwakte gezondheid, een traject dat zij beschreef in een reeks manuscripten en brieven aan haar zus Paulina.

Deze laatste, een oudere zuster, verzamelde alle geschriften en zette ze om in een boek genaamd "Het verhaal van een ziel". In 1925 werd ze zalig verklaard door de katholieke kerk. Ze werd in 1925 heilig verklaard door paus Pius XI, die haar uitriep tot de grootste heilige van de moderne tijd.

In 1927 werd zij uitgeroepen tot Universele Patrones van de Missies, een eer die interessant wordt gezien het feit dat zij het karmelietenklooster nooit heeft verlaten sinds haar intrede op 14-jarige leeftijd. Volg de tekst en leer hoe de heilige Theresia dit huzarenstukje volbracht, haar relatie met de rozen, haar nalatenschap en meer.

Geschiedenis van Santa Terezinha das Rosas

Ondanks een door tuberculose ingekort leven, leefde de heilige Terezinha lang genoeg om haar doortocht door de wereld te markeren. De beperkingen van fysieke en emotionele kwetsbaarheid brachten haar ertoe goddelijke grootheid te vinden in de kleine dingen van het leven. Een voorbeeld hiervan is haar fascinatie voor rozen. Via de bloem overwoog zij een synthese van de kracht van God.

Op dezelfde manier gaf haar liefde voor het missiewerk haar een speciale plaats binnen de Kerk. En haar heiligheid werd bereikt in de schoonheid van de alledaagse eenvoud. Lees hieronder verder en zie hoe haar verhaal de heilige Theresia tot de grootste heilige van de moderne tijd heeft gemaakt.

Het leven van de heilige Theresia van de Rozen

Marie Françoise Thérèse Martin, of Marie Françoise Thérèse Martin, kwam tot leven op 2 januari 1873, in Alençon, Basse-Normandie, Frankrijk, waar haar moeder, Zélie Guérin, overleed toen ze nog maar vier jaar oud was, en haar zus Paulina haar moeder werd.

Haar vader was de horlogemaker en juwelier Louis Martin, bij wie het verlangen bestond om toe te treden tot de kloosterorde van Sint Bernardus van Clairvaux. De drie broers van Theresia stierven op jonge leeftijd.

Naast haar broers had ze ook haar zussen Maria, Celina, Leonia en Paulina, de reeds genoemde. Zij traden allen in het karmelietenklooster. De eerste was Paulina. Dit maakte de kleine Tereza ziek.

De remedie tegen depressie

De vroege afwezigheid van haar moeder liet een gat achter in Tereza's leven, een gat dat zij probeerde op te vullen met de liefde en zorg van haar oudere zus Paulina, die haar roeping al vroeg voelde. Toen zij naar de Karmel ging om deze roeping te volgen, werd de pijn van het verlies van haar moeder verergerd door het vertrek van haar zus, en Tereza leed.

Het kleine meisje begon de smaak en de zin om te leven te verliezen tot ze in bed belandde. Toen ze erg verzwakt was, keek ze naar de beeltenis van Onze Lieve Vrouw van de Ontvangenis, en wat ze zag veranderde haar leven. De heilige lachte naar haar. Zo'n visioen vernieuwde haar kracht en het meisje voelde dat ze ook een roeping had om in het klooster van de Karmel te dienen.

De heiligheid van de heilige Theresia van de Rozen

Tot dan toe werd de heiligheid van de helden en heldinnen van het geloof alleen gezien in grote wonderen, offers en werken. Terezinha, als trouwe leerling, trad met voldoening in hun voetsporen. Haar grote bijdrage aan het repertoire van wat heiligheid is, lag echter in de kleine dingen.

In haar manuscripten, gepubliceerd in het boek Geschiedenis van een ziel, onthulde zij dat liefde datgene is wat het heilige in de werken potentieert. Alles wat met het edelste gevoel wordt gedaan, heeft de kracht om zo'n daad te wijden. Zoals de apostel Paulus zei in zijn brief aan de Korintiërs, hoofdstuk 13-3:

[...] al zou ik al mijn fortuin verdelen om de armen te ondersteunen, en al zou ik mijn lichaam geven om te worden verbrand, en had ik geen liefde, niets van dit alles zou mij baten.

De liftanalogie

Sinds het Oude Egypte zijn er verslagen van het gebruik van liften om het water van de Nijl op te drijven. De gebruikte tractie was dierlijk en menselijk. Pas in 1853 werd de personenlift gecreëerd door de ondernemer Elisha Graves Otis. Met andere woorden, de ontwikkeling en populariteit ervan waren gelijktijdig met de korte passage van Santa Terezinha door onze planeet.

Volgens Terezinha zou zij in haar eentje niet in staat zijn enig niveau van het geestelijk leven te bereiken. Jezus is degene die haar tot heiligheid verheft, zoals de lift dat met mensen doet. Het enige wat zij kon doen was zich met liefde en toewijding geven.

Liefde in het hart van de Kerk

De missies hadden een bijzondere plaats in de bewondering van de heilige Terezinha, vooral als het erom ging missionarissen naar verder gelegen en andere plaatsen te brengen. Toch stond zij met beide benen op de grond en was zij zich altijd zeer bewust van haar roeping in de Karmel.

Zo besefte zij dat er een belangrijke plaats is, een essentiële plaats als het gaat om het evangelie van Jezus Christus: de liefde. De voortdurende beoefening van de liefde, voor alles en iedereen, in het bijzonder voor de missionarissen, deed haar zeggen: "In het hart van de Kerk zal ik de liefde zijn!" Zo werd zij, terwijl zij haar werken en gebeden wijdde aan de missie, zonder ooit de Karmel te verlaten, de patrones van de missionarissen.

De erfenis van de Heilige Theresia van de Rozen

In 1897 ontnam tuberculose de jonge Tereza op 24-jarige leeftijd het leven. Eerder had haar zus Paulina haar gevraagd haar memoires te schrijven. In totaal waren er drie manuscripten. Later heeft Paulina ze gebundeld, andere brieven en geschriften van haar zus toegevoegd en als boek uitgebracht onder de titel Verhaal van een ziel.

Het werk, dat gebeurtenissen uit zijn jeugd vertelt, wordt gekenmerkt door het onderwijzen van de theologie van de "kleine weg", een theologie die gekenmerkt wordt door eenvoud als de weg naar heiligheid. In die zin is liefde het belangrijkste ingrediënt dat ons dichter bij het goddelijke brengt. De meest banale van alledaagse dingen kunnen naar de hemel stijgen, mits het met liefde gebeurt.

Missionaris zonder ooit de Karmel te verlaten

Op 14-jarige leeftijd was het meisje Tereza, bewogen door de kracht van haar roeping en persoonlijkheid, vastbesloten om in te treden in het klooster van de Karmel. Vanwege haar jonge leeftijd wilden de regels van de Kerk dat echter niet toestaan. Het was tijdens een reis naar Italië dat zij het aandurfde om het persoonlijk aan paus Leo XIII te vragen. In 1888, toen de toestemming werd verleend, trad zij in bij de Karmel.

Onder de naam Tereza van het Kind Jezus zou zij de rest van haar jaren in het klooster doorbrengen met een hart dat brandde van liefde voor de missies. En voor Tereza was liefde het belangrijkste. Zij begreep dat dit de reden was om het evangelie te verkondigen en de kerk levend te houden. Haar missie was dus om lief te hebben, en onvoorwaardelijk lief te hebben.

Heilige Theresia van het Kind Jezus, heilige van de rozen

De heilige Terezinha had altijd een speciaal gevoel voor rozen. Voor haar was alle grootsheid van de goddelijke kracht samengevat in de eenvoud van een roos. De bloemblaadjes van de bloem waren een van haar favoriete hulpmiddelen om haar geloof te tonen. Ze gooide ze aan de voet van het kruis dat op de binnenplaats van de Karmel stond en wanneer het Heilig Sacrament voorbij kwam.

Voordat ze stierf, zou ze gezegd hebben dat ze rozenblaadjes zou laten regenen over de hele wereld. Iets wat ze niet letterlijk zei. Wat ze bedoelde was dat ze altijd voorbede zou doen bij God voor alle volkeren van de planeet.

Dood van de heilige Theresia van de Rozen

Drie jaar lang heeft Santa Terezinha das Rosas intens geleden onder tuberculose. In die tijd vroeg haar zus Paulina, die besefte hoe ernstig de ziekte was, haar haar memoires op te schrijven.

Op 30 september 1897, op 24-jarige leeftijd, stierf Terezinha van het Kind Jezus. Voor haar vertrek waren haar laatste woorden: "Ik heb er geen spijt van dat ik mij aan de liefde heb gegeven". Terwijl ze haar ogen op het kruisbeeld richtte, zei ze: "Mijn God, ik hou van U".

Symboliek in het beeld van de heilige Theresia van de Rozen

In de spiritualiteit is alles een symbool, een teken of een vorm van communicatie van het goddelijke. Met de afbeeldingen van heiligen en, uiteraard, de afbeelding van de heilige Terezinha, zou het niet anders zijn. Elk voorwerp en ornament is toegewezen met het doel een aspect van de heilige mee te delen. Zie hieronder wat de afbeelding zegt over de heilige Terezinha van de Rozen.

Het kruisbeeld van de heilige Theresia van de Rozen

Op de afbeelding van de heilige Terezinha van de Rozen houdt zij een kruisbeeld vast. Het kruis, afkomstig uit de christelijke traditie, heeft een betekenis die verband houdt met lijden en opoffering. Wanneer het verschijnt in de handen van iemand als Terezinha van het Kind Jezus, vertegenwoordigt het dus haar lijden.

Het meisje verloor heel vroeg haar moeder, en daarna verliet degene die zij als haar tweede moeder had haar en ging haar roeping volgen. Terezinha was altijd heel gevoelig en had een zwakke gezondheid, zodat haar leven gekenmerkt werd door pijn en lijden. Naast haar bijzondere genegenheid voor het beeld van het kruis, is dit het juiste voorwerp om de heilige te symboliseren.

De rozen van de Heilige Theresia van de Rozen

Voordat zij stierf, beloofde de heilige Theresia dat zij "een regen van rozenblaadjes over de hele wereld zou laten vallen". Wat zij bedoelde was dat zij voortdurend voor alle volkeren van de wereld zou bemiddelen, want voor haar vertegenwoordigden de rozen een staalkaart van Gods zegeningen.

Zij wierp bloemblaadjes in de doorgang van het Heilig Sacrament en aan de voet van het kruisbeeld op de binnenplaats van het klooster van Carmelo. In de noveen van de heilige Terezinha is het winnen van de bloem een teken dat haar gebed verhoord zal worden. Daarom is niets passender dan rozen bij haar beeltenis.

De sluier van St. Theresia van de Rozen

De heilige Terezinha vertegenwoordigt haar geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid en staat op de afbeelding met haar hoofd bedekt met een zwarte sluier. Het was in het karmelietenklooster waar zij deze geloften aflegde en waar zij de Kerk diende van haar 14e tot haar dood op 24-jarige leeftijd.

In het ornament zit ook het symbool van haar huwelijk en totale overgave aan Jezus Christus. Niet alleen in de geloften, deze overgave komt tot uiting in haar constante gebed en liefde voor de missies, een feit dat haar tot patrones van de missies maakte zonder ooit het klooster te hebben verlaten.

De gewoonte van de heilige Theresia van de Rozen

De afbeelding van de heilige Terezinha toont haar in een bruin habijt, de kleur die in de Karmelietenorde wordt gebruikt. Het symboliseert haar gelofte van armoede en geloof in Jezus Christus. Door de wedloop naar materiële goederen op te geven, heeft zij meer energie om zich aan het geestelijk leven te wijden.

Voor de karmelieten vertegenwoordigt bruin ook de kleur van de aarde en het kruis, een symbool dat de gelovigen herinnert aan hun eigen kruis en nederigheid. Het is ook vermeldenswaard dat het woord "nederigheid" zijn oorsprong heeft in "humus", dat wil zeggen aarde. Nog een herinnering dat "wij stof zijn en tot stof zullen wij wederkeren".

Toewijding aan de Heilige Theresia van de Rozen

Het leven van de heilige Terezinha leidt ons tot een toewijding aan de liefde, aan zichzelf, aan de naaste en aan God. Er is geen uitdrukking van haar heiligheid die ons niet terugbrengt naar dat nobele gevoel. Leef de liefde. Lees verder en kom in contact met de heilige Terezinha van de Rozen door haar wonder, haar dag en haar gebed.

Het wonder van de Heilige Theresia van de Rozen

Het eerste door het Vaticaan erkende wonder van de heilige Theresia van de Rozen vond plaats in 1906. De seminarist Charles Anne was een jaar eerder getroffen door tuberculose. Na een tijdje vechten tegen de ziekte stelde de dokter vast dat zijn toestand zeer ernstig was.

Toen de tuberculose zijn laatste stadium bereikte, deed hij een noveen tot Onze Lieve Vrouw van Lourdes. Maar de heilige Theresia kwam in zijn gedachten en hij besloot een smeekbede tot haar op te nemen.

Vervolgens begon hij een tweede noveen gewijd aan de heilige Terezinha, waarbij hij beloofde het wonder te publiceren als het hem zou genezen. De volgende dag brak de koorts, zijn lichamelijke conditie herstelde zich en Charles Anne was genezen. Merkwaardig genoeg voorkwam de heilige dat hij zou sterven aan dezelfde ziekte die Terezinha had gedood.

Novene van de Heilige Theresia van de Rozen

Het was in 1925 dat een Jezuïtische priester, Antonio Putingan, een noveen begon te bidden voor de heilige Terezinha van het Kind Jezus. Hij herhaalde 24 keer "Eer aan de Vader...", verwijzend naar de 24 jaar van de heilige Terezinha.

Zij vroeg om een genade, en het bewijs dat die zou worden verleend was dat zij een roos zou ontvangen. Toen, op de derde dag van de noveen, ontving zij een rode roos van een jong meisje. Het merkwaardige was dat het winter was en sneeuwde, met andere woorden, het was niet het seizoen voor bloemen.

Er werd een tweede noveen gehouden en deze keer vroeg hij om een witte roos als bewijs dat zijn gebed zou worden verhoord. Deze keer, op de vierde dag, gaf zuster Vitalis hem de bloem en zei dat het een geschenk was van de heilige Theresia.

Vanaf dat moment begon pater Putingan de noveen te organiseren tussen de 9e en 17e van elke maand. Wie een roos ontvangt, heeft zijn of haar verzoek ingewilligd.

De dag van de Heilige Theresia van de Rozen

De dag van de heilige Terezinha wordt gevierd op 1 oktober. De datum wordt gevierd met missen, novenen en processies ter ere van de heilige. Sommige plaatsen houden een feest waarbij de vrouwen die Tereza (of Teresa) heten een soort traktatie krijgen voor het dragen van de naam van de heilige.

Gebed van de Heilige Theresia van de Rozen

O heilige Theresia, witte en tedere bloem van Jezus en Maria, die de Karmel en de hele wereld balsemt met uw zoete parfum, roep ons en wij zullen met u meegaan om Jezus te ontmoeten op de weg van verzaking, overgave en liefde.

Maak ons eenvoudig en volgzaam, nederig en vol vertrouwen tegenover onze Vader in de hemel. Sta ons niet toe hem te beledigen met zonde.

Help ons in alle gevaren en noden; help ons in alle verdrukkingen en verkrijg voor ons alle geestelijke en tijdelijke genaden, in het bijzonder de genade die wij nu nodig hebben, (doe het verzoek).

Denk eraan, o heilige Theresia, dat u beloofd hebt uw tijd in de hemel door te brengen met het doen van goeds op aarde, zonder ophouden, totdat u het aantal uitverkorenen compleet ziet.

Vervul in ons uw belofte: wees onze beschermengel in de loop van dit leven en rust niet voordat u ons in de hemel ziet, aan uw zijde, de tederheid tellend van de barmhartige liefde van het Hart van Jezus. Amen.

Wat is het belang van Santa Terezinha das Rosas?

In 1925 verklaarde paus Pius XI dat de heilige Theresia de grootste heilige van de moderne tijd was. Toch had hij geen idee hoezeer de echo van zijn verklaring haar bijna honderd jaar later relevant zou maken. Ook nu nog is wat zij vertegenwoordigde van het grootste belang voor een voller en verhevener leven.

Haar heiligheid van de "kleine weg" leert ons het goddelijke te benaderen in de eenvoud van de kleine dingen van het dagelijks leven, in de handeling van het oprapen van een speld van de grond, of het verzamelen van een roos. De eeuwigheid omarmen in de loop van een minuut goed geleefd, en geleefd met liefde. Want dat is, volgens de heilige Theresia, de belangrijkste factor van Gods genade.

Tegenwoordig bevolken de "professionele winnaars" het internet met magische formules over hoe je de top van de wereld kunt bereiken. In dit scenario lijkt er alleen plaats te zijn voor prestaties die cijfers opstapelen, of het nu op sociale netwerken is of op de bankrekening. Als je de enkelvoudigheid van alledaagse schoonheid overweegt, loop je het risico de modieuze vloek te nemen: uitstelgedrag.

Het gaat er ook om je grenzen te kennen en te erkennen. Dus om manieren te zoeken om je liefde in te zetten voor wat binnen je bereik ligt, met vrede en lichtheid in je hart. Zonder jezelf de schuld te geven en jezelf te straffen omdat je niet veel meer kunt bereiken. Sint-Theresia van de Rozen gaat over de toepassing van liefde, maar deze praktijk werkt alleen als ze begint met zelftoepassing.