Ogólne rozważania na temat buddyzmu

Buddyzm to orientalna filozofia życia założona w Indiach, która poprzez swoje nauki, pytania o wszechświat, wizje i praktyki dąży do osiągnięcia wewnętrznego spokoju, zmniejszenia cierpienia ludzi. W porównaniu z zachodnimi wierzeniami nie ma tu kultu bogów ani sztywnych hierarchii religijnych, gdyż jest to indywidualne poszukiwanie.

Poprzez praktyki medytacyjne, kontrolę umysłu, samoanalizę codziennych działań i praktyki dobroci prowadzą jednostkę do pełni szczęścia. Buddyści wierzą, że ta fizyczna i duchowa świadomość prowadzi ich do oświecenia i wyniesienia, to przekonanie można znaleźć również w innych ścieżkach spirytystycznych.

Ta religia, lub filozofia życia, jest bardziej powszechnie postrzegana i praktykowana w krajach wschodnich niż w krajach zachodnich. Przeczytaj ten artykuł i dowiedz się wszystkiego o buddyzmie, jak życie Buddy, Historia, Symbole, Wątki, między innymi.

Buddyzm, Budda, pochodzenie, ekspansja i charakterystyka

Wszystko, co wiąże się z buddyzmem, wywołuje zainteresowanie u ludzi, powodując, że niektórzy przyjmują pewne praktyki w swoim życiu i nie jest konieczne, aby być częścią tej religii do tego. Zobacz w następujących tematach historię buddyzmu, Buddę, jego pochodzenie, ekspansję i cechy.

Czym jest buddyzm

Buddyzm charakteryzuje się stosowaniem nauk, dzięki którym człowiek odrywa się od wszystkiego, co szkodzi sobie i innym, jak złość, zazdrość i przemoc, wymieniając je na miłość i dobre nastawienie. Jedną z lekcji tej filozofii jest oderwanie, ponieważ wszystko w życiu jest przejściowe, nic nie pozostaje na zawsze.

Ponadto buddyzm obejmuje duchowe tradycje, wierzenia i praktyki oparte na naukach Buddy i jego interpretacjach, z Theravadą i Mahayaną jako głównymi gałęziami. Do roku 2020 była to czwarta co do wielkości religia na świecie z ponad 520 milionami wyznawców.

Życie Buddy

Historia życia Buddy, którą zna świat, to historia Siddharthy Gautamy, który urodził się w Indiach w 563 roku p.n.e. i był księciem z dynastii Sakia. Gautama spędził dzieciństwo chroniony przed światem zewnętrznym w swoim domu, aż pewnego dnia postanowił wyjść na zewnątrz i po raz pierwszy zobaczył chorego, starego i martwego człowieka.

Po tym jak zobaczył i odkrył o ludzkim cierpieniu, spotkał podróżnika w poszukiwaniu duchowego oświecenia, pomyślał, że ten osobnik przyniesie mu odpowiedzi na jego pytania i postanowił dołączyć do praktykującego, aby stać się oświeconym. Następnie ogolił głowę na znak pokory i zamienił swoje luksusowe szaty na prosty pomarańczowy garnitur.

Zrezygnował też z wszelkich przyjemności materialnych, żywiąc się tylko owocami, które padły mu na kolana. Pomysł ten nie był zbyt dobry, gdyż zaczął się niedożywić. Z tego ukonstytuował się, że żadna skrajność nie jest dobra, ani życie z przyjemności, ani życie z negacji tych przyjemności, ale najlepiej żyć w sposób pośredni.

W wieku 35 lat, po medytacji pod drzewem przez 49 dni, osiągnął Nirwanę, tworząc cztery szlachetne prawdy. Po oświeceniu udał się do miasta Benares, nad brzegiem rzeki Ganges, aby przekazać swoje odkrycia i wydarzenia.

Początki buddyzmu

Po tym jak Budda postanowił podzielić się z innymi swoją ścieżką do oświecenia i końca cierpienia, jego nauki zostały wymieszane z wierzeniami hinduizmu, indyjskiej tradycji religijnej, która jest dostosowana do każdego regionu kraju. Każda osoba miała swobodę w jej praktykowaniu i studiowaniu.

W wieku 45 lat jego doktryna i nauki takie jak "Cztery prawdy" i "Ośmiokrotna ścieżka" były już znane we wszystkich regionach Indii. Jednak dopiero wieki po jego śmierci zdefiniowano buddyjskie nakazy, przy czym dominowały dwie szkoły: Theravada i Mahajana.

Ekspansja buddyzmu

Buddyzm rozprzestrzenił się w różnych regionach starożytnych Indii 3 wieki po śmierci Gautamy. Po rozprzestrzenieniu się w krajach azjatyckich około VII wieku, ostatecznie stał się bardziej zapomniany w Indiach, gdzie hinduizm pozostał religią większości mieszkańców Indii.

Dopiero w 1819 roku dotarła do Europy, a tam pojawiły się nowe koncepcje autorstwa Niemca Arthura Schopenhauera. Potem w końcu rozszerzyła się na cały świat, a w niektórych krajach Europy, obu Ameryk i Australii powstało kilka buddyjskich świątyń.

Buddyzm w Brazylii

W Brazylii, buddyzm ma podobne cechy do innych krajów.Na przykład, fakt, że ten kraj był domem dla Japończyków i ich potomków przyniósł wiele buddyjskich kapłanów i instruktorów, którzy rozprzestrzenili się w całej Brazylii.Z biegiem czasu, potomkowie Japończyków stał się katolikami i buddyzm został zapomniany.

Jednak według spisu IBGE (Brazylijski Instytut Geografii i Statystyki) liczba wyznawców i praktykujących buddyzm zaczęła wzrastać od 2010 r. Brazylijczycy, którzy nie są pochodzenia japońskiego, zaczęli szukać i studiować więcej o tej religii i nawracać się na nią, choć wielu nawraca się na inne religie lub na żadną.

Główne cechy buddyzmu

Buddyzm ma cechy, które czynią go wyjątkowym i przyjaznym dla każdego, wykorzystując serię nauk i praktyk medytacyjnych do oderwania się od materii i cierpienia, w kierunku ewolucji duchowej. W tej filozofii nie ma początku ani końca, a idealnym etapem jest Nirwana, ale można ją tylko dostrzec, a nie nauczyć.

Ponadto, temat karmy jest również dużo omówione w tej religii, wszystkie intencje i postawy, dobre lub złe, generują konsekwencje w tym lub następnym życiu.Odrodzenie, lub reinkarnacja, jest naturalną częścią życia, aż ktoś opuszcza cykl cierpienia, osiągając oświecenie.Ten cykl jest nazywany "Koło Samsary", rządzone przez prawa karmy.

Różnice między buddyzmem a hinduizmem

Główną różnicą jest to, że w hinduizmie jest wiara i kult bogów.Ponadto, jest to filozofia porządku religijnego, który obejmuje tradycje kulturowe, wartości i wierzenia za pomocą innych ludów, chcąc osiągnąć wiedzę poprzez bogów.

Buddyści natomiast nie wierzą w bogów i poprzez nauki Buddy poszukują Nirwany, czyli stanu spokoju i szczęścia. W miarę rozprzestrzeniania się po krajach azjatyckich, miała więcej zwolenników w Chinach, stając się oficjalną religią tego kraju.

Znaczenie symboli buddyjskich

Jak wiele innych religii i filozofii, buddyzm również posiada symbole, których używa w swoich naukach. Aby odkryć znaczenie symboli buddyzmu, przeczytaj poniższe teksty.

Koło Dharmy

Wizerunek jest złotym kołem rydwanu z ośmioma szprychami, reprezentującym nauki Buddy i będącym najstarszym buddyjskim symbolem znalezionym w sztuce indyjskiej. Poza Kołem Dharmy, może być również tłumaczone jako Koło Doktryny, Koło Życia, Koło Prawa lub po prostu nazywane Dharmachakrą.

Koło Dharmy odpowiada głównemu prawu wszechświata i stanowi podsumowanie wszystkich nauk Buddy, podczas gdy szprychy reprezentują Szlachetną Ośmiokrotną Ścieżkę, które są głównymi fundamentami buddyzmu. Innymi słowy, opisuje ono cykl śmierci i odrodzenia, który jest naturalny dla wszystkich istot, dopóki nie osiągną one oświecenia, kończąc ten cykl.

Kwiat Lotosu

Lotos (padma) jest rośliną wodną, która rozwija się w wodzie, jej korzenie rosną w błotnistym szlamie jezior i stawów, a następnie wyrastają na powierzchnię, aby zakwitnąć. Lotos jest podobny do Victoria Regia, która również jest rośliną wodną i pochodzi z regionu Amazonii, z kilkoma drobnymi różnicami.

Jako symbol buddyjski przedstawia czystość ciała, umysłu i duchowe wzniesienie. Błotnista woda kojarzy się z przywiązaniem i ego, natomiast roślina, która rośnie wśród tej wody, dociera do powierzchni i jej kwiat rozkwita, kojarząc się z poszukiwaniem światła i oświecenia. Ponadto w niektórych religiach azjatyckich, takich jak hinduizm, bóstwa pojawiają się siedząc na kwiecie lotosu podczas medytacji.

Złota rybka i muszle

W buddyzmie złote rybki reprezentują istoty, które praktykują Dharmę, nie boją się popaść w cierpienie, mogą wybrać swoje odrodzenie i są wolne, gdziekolwiek chcą. Oprócz symbolizowania szczęścia, zwierzęta te są święte w Indiach i mają inne reprezentacje, takie jak wolność i rzeki Ganges i Yamuna.

Muszle to skorupy, które chronią mięczaki i inne małe miękkie zwierzęta morskie. Symbolizują władzę i ochronę, głównie autorytetów, takich jak rodzice i nauczyciele, którzy wychowują i uczą o życiu. Ponadto reprezentują bezpośrednią mowę i przebudzenie istot z niewiedzy.

Węzeł nieskończony

Węzeł Nieskończoności ma ikonografię płynących, splecionych linii tworzących zamknięty wzór, można go opisać jako cztery połączone prostokąty, dwa na lewej przekątnej i dwa na prawej przekątnej, lub, kilka połączonych kwadratów wydających się tworzyć sześciokąt.

W buddyzmie symbol ten reprezentuje zależne pochodzenie i wzajemne powiązania wszystkich przejawów. Symbolizuje również przyczynę i skutek zjednoczenia współczucia i mądrości, dwóch cech ważnych dla życia z większą pełnią i mniejszym cierpieniem.

Theravada, Mahajana i różne nurty buddyzmu

Buddyzm ma kilka szkół, z których każda należy do innej gałęzi. Niektóre są bardziej tradycyjne i starożytne, inne używają więcej praktyki, aby osiągnąć tę samą ścieżkę co inni, oświecenie. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o Theravadzie, Mahajanie i różnych gałęziach buddyzmu.

Theravada

W dosłownym tłumaczeniu Theravada oznacza Nauki Starszych i jest jednym z głównych nurtów buddyzmu opartym na najstarszym i najpełniejszym zapisie nauk Buddy, Pali Tipitaka. Nurt ten jest bardziej konserwatywny i skupiony na życiu monastycznym form tej religii.

Theravada skupia się na zasadach Dhammy i podchodzi do wszystkich z prostotą, takich jak dyscyplina, etyczne postępowanie mnichów, medytacja i wewnętrzna mądrość. Obecnie ten nurt jest najbardziej praktykowany w Tajlandii, Sri Lance, Birmie, Laosie i niektórych regionach Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.

Mahajana

Mahajana oznacza Wielką Drogę i jest najliczniejszą z tradycji, której początki sięgają czasów Siddharthy Gautamy na naszej planecie, a pisma zachowały się w języku chińskim, gdy jego nauki rozprzestrzeniały się po całej Azji.

Mahajana jest dominującym odłamem buddyzmu, który występuje w Indiach, a obecnie jest praktykowany w Chinach, Korei, Tajwanie, Japonii, a także w Wietnamie.

Pozostałe nitki

Oprócz Mahajany i Theravady istnieją inne odłamy buddyzmu, takie jak Wadżrajana, czyli lamaizm, który powstał w Indiach w VI i VII wieku, kiedy w kraju odradzał się hinduizm. Wraz z tym na niektórych wyznawców wpłynęły pewne cechy tej religii, takie jak kult bogów i rytuały.

Wadżrajana oznacza Diamentową Ścieżkę, używaną do obrony swoich idei i istnieje hierarchiczna struktura, w której jest mistrz odpowiedzialny za nauczanie wiedzy i praktyk zwany Lamą. Na przykład Dalaj Lama był duchowym przywódcą tej gałęzi i politycznym przywódcą Tybetu.

Budda, Dharma i Sangha dla buddyzmu

W tej religii każdy szczegół, każdy symbol, każde nauczanie ma swoje znaczenie, tak jak każda inna religia czy filozofia. Przeczytaj i odkryj poniżej koncepcje Buddy, Dharmy i Sanghi dla Buddyzmu.

Koncepcja Buddy

Nazwa Budda oznacza "ten, który się przebudził" lub "oświecony".Był to człowiek, który zdołał stać się oświecony i wznieść się duchowo, osiągając Nirwanę i wysoki etap mądrości.Stanowi również wizerunek Siddhartha Gautama, Buddy, który założył buddyzm.

Tytuł ten otrzymują osoby, które w pełni osiągają najwyższy poziom duchowego przebudzenia poprzez rozpowszechnianie swoich odkryć i wiedzy wśród innych. Na przykład w tradycyjnych pismach buddyzm wymienia 24 buddów, którzy pojawili się w różnych minionych epokach.

Koncepcja Dharmy

Słowo Dharma, czyli dharma, pochodzi z sanskrytu oznaczającego to, co trzyma się wysoko i nie ma dokładnego tłumaczenia w językach zachodnich. Ponadto jest często używane w indyjskich religiach lub filozofiach, takich jak hinduizm, będąc uniwersalnym prawem i wykonywaniem obowiązków.

Odpowiedzialność i wypełnianie obowiązków ustanawia podstawę życia społecznego i duchowego, wskazując zasady prawne i obowiązki każdego człowieka.Dharma buddyjska służy jako przewodnik dla każdego człowieka, aby osiągnąć prawdę i zrozumienie życia.Może być również nazywany prawo naturalne lub kosmiczne.

Koncepcja Sanghi

Sangha to palijskie lub sanskryckie słowo, które w tłumaczeniu może oznaczać stowarzyszenie, zgromadzenie lub wspólnotę i zazwyczaj odnosi się do buddyzmu, a konkretnie do monastycznych wspólnot mnichów buddyjskich lub wyznawców Buddy.

Dlatego Sanghą będą wszystkie społeczności i grupy ludzi, którzy mają ten sam cel, wizję życia lub cele. Ponadto została ona ustanowiona przez Gautamę w V wieku p.n.e., aby ludzie mogli praktykować Dharmę w pełnym wymiarze czasu, przestrzegając zasad, nauk, dyscypliny i z dala od materialistycznego życia społeczeństwa.

Cztery Szlachetne Prawdy Buddyzmu

Jedną z najważniejszych nauk i filarów buddyzmu są Cztery Szlachetne Prawdy, od których żadna istota nie jest wolna. Aby dowiedzieć się więcej o tych Czterech Szlachetnych Prawdach, kontynuuj czytanie.

Pierwsza szlachetna prawda

Według nauk buddyjskich pierwszą szlachetną prawdą jest to, że życie jest cierpieniem.Jednak to zdanie nie ma dokładnego znaczenia, może reprezentować wszystko od niezadowolenia do najbardziej intensywnego cierpienia.Nic na tym świecie nie jest trwałe, więc cierpienie pochodzi z lęku przed utratą rzeczy fizycznych, a nawet relacji i ludzi, do których jest się przywiązanym.

Dlatego konieczne jest praktykowanie oderwania, aby mieć lżejsze życie z mniejszą ilością utrapień. Na przykład Budda był w stanie ostatecznie stać się oświeconym dopiero wtedy, gdy zrezygnował z medytowania aż do śmierci pod drzewem, próbując znaleźć odpowiedzi, których szukał. Kiedy zrezygnował, znalazł odpowiedź i stał się oświecony, więc wyrzeczenie się pragnienia jest najszybszą drogą do zakończenia cierpienia.

Dwa cierpienia

Dwa Cierpienia to wewnętrzne i zewnętrzne, elementarne klasyfikacje występujące w buddyjskich sutrach. Termin sutra w buddyzmie odnosi się do kanonicznych pism, które zostały zapisane jako ustne nauki Gautamy Buddy, które mogą być w formie prozy lub zestawione jako podręcznik.

W ten sposób ludzie mogą łatwiej zrozumieć pochodzenie cierpienia. Cierpienie wewnętrzne to ból, który odczuwa każdy człowiek, zaczynając od siebie, a może to być ból fizyczny lub problem psychologiczny. Natomiast cierpienie zewnętrzne to takie, które pochodzi z tego, co jest wokół każdej żywej istoty i nie da się go uniknąć, a może to być między innymi burza, zimno, upał, wojny, zbrodnie.

Trzy cierpienia

Ta klasyfikacja mówi o iluzji, ponieważ człowiek żyje na płaszczyźnie trzeciego wymiaru, gdzie wszystko jest zmienne i każdy temu podlega przez fakt bycia żywym na tej płaszczyźnie, aby się rozwijać. Powszechne i normalne jest, że ludzie czują strach i niemoc widząc, jak wszystko nagle się zmienia, zdając sobie sprawę, że mają niewielką kontrolę nad własnym życiem.

Cierpienie wynika z zaprzeczania tej rzeczywistości i chęci kontrolowania wszystkiego, co zewnętrzne i tego, co się z nami dzieje. Każdy człowiek może kontrolować tylko to, jak będzie postępował, myślał i wybierał, zgodnie z tym, co się dzieje w życiu. Trzeba być przygotowanym na zmierzenie się z prawdą, że w pewnym momencie wszystko się kończy.

Osiem cierpień

Wreszcie, Osiem Cierpień opisuje szczegółowo każde cierpienie, które spotka czujące istoty, nic nie jest nieuniknione. Są to narodziny, starzenie się, choroba, śmierć, utrata miłości, bycie znienawidzonym, niespełnione życzenia i wreszcie pięć Skandhas.

Pięć Ślandhas to wszystkie formy, doznania, percepcje, czynności i świadomość. Razem tworzą one świadome istnienie i środki do doświadczania życia w materii i manifestowania cierpienia, inkarnacja po inkarnacji.

Druga szlachetna prawda

Druga Szlachetna Prawda pokazuje, że cierpienie jest spowodowane przez pożądanie, głównie rzeczy materialnych i wad, ponieważ nic na tej planecie nie jest trwałe. Dzieje się tak, ponieważ pragnienia zmieniają się, gdy jedno jest spełnione, człowiek jest niezaspokojony i ciągle szuka nowych rzeczy i bodźców.

Nie oznacza to, że ludzie nie mogą pragnąć jakiegoś przedmiotu, jedzenia, dużej nieruchomości czy biżuterii. Najlepszą ścieżką będzie zawsze ta środkowa, bez przywiązania i bez niechlujstwa, ciesząca się życiem w najlepszy możliwy sposób, ale ze świadomością, że wszystkie cykle kiedyś się kończą.

Trzecia szlachetna prawda

Przywiązanie do wyniku i do wszystkiego, co zewnętrzne, powoduje cierpienie. Kończy się ono, gdy jednostka jest wolna od pragnień, a nie gdy je zdobywa. Jest jednak zdanie Aliiba Abi Taliba, które najlepiej wyjaśnia Trzecią Szlachetną Prawdę: "oderwanie nie oznacza, że nie powinieneś mieć nic, ale że nic nie powinno mieć ciebie".

Dlatego cierpienie kończy się dopiero wtedy, gdy człowiek uwolni się od pragnienia, posiadania rzeczy materialnych i ludzi, chęci kontrolowania wszystkiego wokół siebie. To przywiązanie to nic innego jak lęk przed utratą kontroli nad swoim życiem, nad innymi i nad sytuacjami.

Czwarta szlachetna prawda

Wreszcie Czwarta Szlachetna Prawda mówi o prawdzie o sposobie zakończenia cierpienia, pokazując, co osoba musi zrobić, aby pokonać wszystkie przyczyny tego bólu w kierunku Nirwany. Prostym i szybkim sposobem na zakończenie cyklu cierpienia jest podążanie Szlachetną Ośmiokrotną Ścieżką.

Aby podążać Szlachetną Ośmiokrotną Ścieżką należy nauczyć się właściwego zrozumienia, właściwego myślenia, właściwego języka, właściwego działania, właściwego sposobu życia, właściwego wysiłku, właściwej pełnej uwagi i właściwej koncentracji.

Znaczenie czterech szlachetnych prawd

Cztery Szlachetne Prawdy były pierwszymi i ostatnimi naukami Buddy. Gdy zbliżał się do swojej śmierci, postanowił odpowiedzieć na wszystkie pytania swoich uczniów dotyczące tych Prawd, zanim nadejdzie czas jego odejścia, i tak w wieku 45 lat wyjaśnił całe znaczenie przypisywane tym naukom.

W szkołach buddyjskich wczesne lata poświęcone są studiowaniu Czterech Szlachetnych Prawd, podzielonych na trzy okresy zwane trzema obrotami koła. Podział ten ułatwia zrozumienie tych nauk Buddy z trzech różnych perspektyw, z których każda widzi te same prawdy.

Podstawowe przyczyny cierpienia

Cierpienie wynika również z braku harmonii w różnych dziedzinach życia. Wszystko, co jest wytrącone z równowagi, przynosi dyskomfort i nieprzyjemne konsekwencje, dopóki ta sytuacja nie zostanie przywrócona do równowagi. Czytaj dalej i odkryj, jakie są podstawowe przyczyny cierpienia.

Brak harmonii ze światem materialnym

Harmonia oznacza brak konfliktu, lekkie i przyjemne uczucie, bycie w związku ze wszystkim, wszystkimi i samym sobą. Religie i filozofie życiowe na całym świecie mówią o posiadaniu harmonii w życiu, o jej znaczeniu i o tym, że obejmuje ona różne sytuacje.

Brak harmonii ze światem materialnym powoduje poważne problemy w życiu jednostki, które mogą sięgać od blokowania ścieżek do uzależnienia od narkotyków, jedzenia, picia, gier lub seksu. Praktyka oderwania jest niezbędna do prowadzenia lżejszego życia bez obsesji i uzależnień.

Brak harmonii z innymi ludźmi

Od relacji z rodziną po męża lub żonę, brak harmonii z innymi ludźmi przynosi problemy w komunikacji i relacjach przez całe życie. Ten brak równowagi przynosi konflikty, poczucie samotności i zerwane połączenia i sojusze.

Istnieje kilka przyczyn dysharmonii w każdym związku, takich jak egoizm, indywidualizm, brak empatii i brak równowagi emocjonalnej. Aby mieć harmonię z ludźmi, trzeba nauczyć się dzielić, słuchać, rozumieć, pomagać i nie przekraczać granic drugiej osoby.

Brak harmonii z ciałem

Brak harmonii z własnym ciałem jest bardziej powszechny niż mogłoby się wydawać, ponieważ społeczeństwo narzuca normy, a ci, którzy ich nie przestrzegają, w końcu są wyśmiewani, pomniejszani, wykluczani z grup społecznych. Aby być w dysharmonii z ciałem, nie trzeba być wyśmiewanym, sama jednostka nie lubi tego, jak wygląda.

Myśl o odrzuceniu wyglądu ciała może pochodzić ze zniekształconego obrazu siebie, obsesji, niskiej samooceny, braku miłości własnej lub traumy. Osoba stara się mieć operacje, diety, wydając w tych procesach dużo pieniędzy, ponieważ nie akceptuje siebie taką, jaką jest. W konsekwencji może to przynieść problemy w zdrowiu fizycznym i życiu finansowym.

Brak harmonii z umysłem

Dysharmonia z umysłem jest bardzo powszechna, większość ludzi na świecie nie jest w zgodzie z własnym umysłem, na przykład mają lęki, traumy z dzieciństwa, wiele negatywnych lub obsesyjnych myśli, brak skupienia, między innymi. Oprócz wstrząsania zdrowiem psychicznym i emocjonalnym, odbija się to na zdrowiu fizycznym.

Aby przywrócić równowagę i mieć harmonię z umysłem, konieczne jest towarzystwo profesjonalisty, czy to psychologa, terapeuty czy psychiatry. Jednym z pierwszych kroków do posiadania dobrego zdrowia psychicznego jest poszukiwanie równowagi emocjonalnej i ograniczenie nadmiaru w życiu.

Brak harmonii z pragnieniami

Ukazywanie konsekwencji braku harmonii z pragnieniami wydaje się sprzeczne, gdy buddyzm uczy, że koniec cierpienia przychodzi z oderwania się od nich. Jednak człowiek jest poruszany przez pragnienia i ciekawość, łaknie nowości i to jest naturalne, to sprawia, że społeczeństwo jako całość ewoluuje.

Rzeczy materialne mogą być używane w najlepszy możliwy i najbardziej zrównoważony sposób. To, co nie może się zdarzyć, to pozwolenie sobie na to, aby dać się ponieść wadom, egoizmowi i materializmowi, żyjąc tylko po to, aby gromadzić i mieć najlepsze rzeczy materialne. Gromadzenie przedmiotów materialnych, które nie mają zastosowania w życiu, przynosi zablokowanie ścieżek i stagnację energii.

Brak harmonii z opiniami

Człowiek za bardzo martwi się tym, co pomyślą inni i staje się to utrapieniem, które negatywnie wpływa na jego życie. Człowiek nie manifestuje tego, jaki jest, działając inaczej niż to jest naturalne tylko po to, by zostać zaakceptowanym lub by przypodobać się komuś w społeczeństwie.

Nie jest zdrowe przyjmowanie postaw, których oczekują od ciebie inni, wymazuje to istotę każdego człowieka, który traci autonomię i nie jest w stanie zająć stanowiska w obliczu dyskusji. Ponadto, podczas gdy jeden jest zaniepokojony osądem innych, drugi może nie oceniać.

Brak harmonii z naturą

Odłączenie i oderwanie się ludzkości od przyrody przynosi wielkie katastrofy ludziom, zwierzętom i samej planecie. Ten brak harmonii z przyrodą sprawia, że człowiek myśli, że wszystko jest dostępne dla niego, aby mógł się cieszyć, a zasoby są nieskończone.

Konsekwencją tej dysharmonii jest niszczenie lasów, mórz, rzek, eksploatacja i wymieranie zwierząt, gromadzenie odpadów nie nadających się do recyklingu, żywności zawierającej toksyczne produkty, czynienie ziemi z czasem nieurodzajną oraz zmiany klimatyczne. Wszystkie te działania jednak kiedyś wracają do człowieka w postaci katastrof, niedoboru zasobów, a nawet śmierci.

Co oznacza Nirwana dla buddyzmu?

Nirwana jest opisana przez Gautamę Buddę jako stan spokoju, ciszy, czystości myśli, wyciszenia, wyzwolenia, duchowego wzniesienia i przebudzenia. Osiągając ten stan, jednostka przerywa proces koła Samsary, co oznacza, że reinkarnacje nie są już konieczne.

Termin ten pochodzi z sanskrytu, tłumaczony jako ustanie cierpienia. W buddyzmie pojęcie Nirwany może być używane w innych sytuacjach, na przykład do reprezentowania lub wskazywania śmierci. Ponadto wiele osób postrzega osiągnięcie tego stanu spokoju jako zamknięcie karm.

Dlatego, aby osiągnąć Nirwanę, należy wyrzec się materialnego przywiązania, gdyż nie przynosi ono duchowego wzniesienia, lecz raczej cierpienie. Z czasem i praktyką negatywne cechy osobowości zmniejszają się, aż przestają się przejawiać, takie jak nienawiść, gniew, zazdrość i egoizm.