Czym jest medytacja buddyjska?

Medytacja buddyjska to medytacja stosowana w praktyce buddyjskiej. Obejmuje ona każdą metodę medytacji, która ma, jako swój ostateczny cel, oświecenie. Tutaj wyjaśnimy nieco więcej o tej praktyce i jak ją wykonywać.

Elementy medytacji buddyjskiej

Podczas medytacji istnieje kilka elementów, które wpływają na praktykę i które należy obserwować, aby praktykujący mógł rozwijać się w najlepszy sposób podczas medytacji. Poniżej znajduje się kilka wskazówek dotyczących tych elementów.

Nie oceniaj

Bardzo ważnym elementem, gdy praktykujemy medytację jest utrzymanie postawy nieosądzania, co jest bardzo trudne, zwłaszcza na początku naszej praktyki.

Zazwyczaj nasze osądy następują po procesie, w którym klasyfikujemy coś jako dobre, złe lub neutralne. Dobre, ponieważ czujemy się dobrze, złe, ponieważ czujemy się źle, a neutralne, ponieważ nie kojarzymy uczucia lub emocji przyjemności lub niezadowolenia z danym wydarzeniem, osobą lub sytuacją. Szukamy więc tego, co jest przyjemne i unikamy tego, co nie przynosi nam przyjemności.

Więc kiedy praktykujemy medytację i pojawiają się myśli, które osądzają obecne doświadczenie, po prostu obserwujmy doświadczenie tych myśli bez dodatkowego dialogu, bez dodawania innych myśli czy kolejnych słów osądu. Po prostu obserwujmy, co się dzieje, zauważając osądzające myśli i zwracając uwagę na oddech.

Bycie cierpliwym

Medytacja polega na treningu umysłu, aby skupić się i przekierować swoje myśli z dala od codziennych przykrości i niektórych frustracji. Tak więc przy stałej praktyce medytacji osoba może stać się bardziej cierpliwa z przeciwnościami codziennego życia.

Umysł początkującego

Umysł początkującego to zdolność, którą możemy uratować, aby zawsze widzieć rzeczy tak, jakby po raz pierwszy. Posiadanie umysłu początkującego pomoże Ci nie czuć nudy i znudzenia czynnościami, do których już przywykłeś.

Umysłowość początkującego to świadomość, że sposób, w jaki postrzegasz świat i widzisz wydarzenia, które dzieją się w życiu, nie jest jedynym sposobem postrzegania rzeczy. Co najmniej będziemy mieli dwa sposoby patrzenia na tę samą sytuację.

Zaufanie do swojej istoty

Praktyka zaufania wykracza poza zaufanie do osoby, relacji czy czegoś, obejmuje zaufanie do tego wszystkiego, ale wykracza poza to. Zaufanie oznacza zaufanie do procesu, zaufanie, że rzeczy są takie, jakie powinny być i nic poza tym. Zaufanie do natury, naszych ciał, relacji, zaufanie do całości.

Mówienie jest łatwe, zastosowanie go w praktyce jest wyzwaniem. Ważnym punktem uwagi jest tutaj świadomość, że zaufanie nie oznacza, znowu, rezygnacji, nie oznacza nic nie robienia. Zaufanie jest również aktywnym procesem, zaufać to zaakceptować chwilę obecną i uwierzyć, że proces jest procesem, który jest, który może być i który mógłby być.

Bez wysiłku

Praktyka braku wysiłku w ramach praktyki medytacyjnej jest pracą polegającą na praktykowaniu bez chęci osiągnięcia jakiegokolwiek konkretnego miejsca. Praktykujesz, aby być świadomym tu i teraz, nie praktykujesz, aby osiągnąć konkretny stan mentalny lub aby gdzieś dotrzeć.

Niewysiłek to pozostawienie naszej listy rzeczy do zrobienia, aby być obecnym w tym, co jest tu i teraz. To pozwolenie światu na bycie takim, jakim jest z chwili na chwilę, co jest niezwykle.

Ten punkt jest prawdziwym zerwaniem z nawykiem w naszej zachodniej kulturze. Żyjemy w kulturze robienia, robienia i jeszcze raz robienia. Zerwanie z nawykiem i wprowadzenie braku wysiłku jest tworzeniem przestrzeni dla troski i życzliwości dla nas samych. Jest tworzeniem przestrzeni dla bardziej świadomego i zdrowszego oraz, dlaczego nie, bardziej efektywnego robienia.

Akceptacja

Akceptacja jest aktywnym procesem, marnujemy dużo energii zaprzeczając i opierając się temu, co jest już faktem, powodując więcej napięcia i zapobiegając pozytywnym zmianom. Akceptacja przynosi oszczędności energii, które mogą być wykorzystane do uzdrowienia i rozwoju, ta postawa jest aktem współczucia dla siebie i inteligencji!

Akceptacja jest zawsze skorelowana z chwilą obecną, czyli akceptuję to, co jest obecne i mogę pracować nad tym, żeby się zmieniło w przyszłości, bez przywiązania i celu, że jeśli się nie zmieni, to dalej będę się opierać i cierpieć. Jeśli akceptujesz, to możesz działać, żeby było inaczej, akceptując, jeśli pozostanie tak samo.

Pochodzenie medytacji buddyjskiej

Jak większość światowych religii i filozofii, buddyzm, zgodnie ze swoją historyczną ewolucją, podzielił się na różne grupy i segmenty, które różnią się niektórymi doktrynami i wizjami buddyzmu. Nie będziemy w stanie wyróżnić tutaj wszystkich gałęzi buddyzmu, które istnieją lub istniały, ale przeanalizujemy te o większym znaczeniu historycznym.

Siddhartha Gautama

Siddhartha Gautama popularnie zwany Buddą był księciem regionu położonego na południe od dzisiejszego Nepalu, który zrzekł się tronu, aby poświęcić się dążeniu do wyeliminowania przyczyn cierpienia ludzi i wszystkich istot, i w ten sposób znalazł drogę do "przebudzenia" lub "oświecenia".

W większości tradycji buddyjskich jest uważany za "Najwyższego Buddę", a w naszej erze za Buddę oznaczającego "przebudzonego".Czas jego narodzin i śmierci są niepewne, ale większość uczonych zgadza się, że jego narodziny były około 563 roku p.n.e., a śmierć w 483 roku p.n.e.

Theravada

Theravada, najstarsza szkoła buddyjska, powstała w Indiach, jest szkołą najbliższą początkom buddyzmu i przez wiele wieków była religią dominującą w większości kontynentalnych krajów Azji Południowo-Wschodniej.

W dyskursach Kanonu Palijskiego (kompilacji tradycyjnych nauk buddyjskich) Budda często instruuje swoich uczniów, aby praktykowali samadhi (koncentrację) w celu ustanowienia i rozwinięcia jhany (całkowitej koncentracji). Jhana jest narzędziem używanym przez samego Buddę do wniknięcia w prawdziwą naturę zjawisk (poprzez dociekanie i bezpośrednie doświadczenie) oraz doby osiągnąć oświecenie.

Prawa Koncentracja jest jednym z elementów Szlachetnej Ośmiokrotnej Ścieżki , która w naukach Buddy jest zestawem ośmiu praktyk, które odpowiadają czwartej szlachetnej prawdzie buddyzmu. Jest również znana jako "środkowa droga". Samadhi może być rozwijane z uwagi na oddech, z obiektów wizualnych i z powtarzania fraz.

Tradycyjna lista zawiera 40 obiektów medytacyjnych do wykorzystania w medytacji Samatha. Każdy obiekt ma określony cel, np. medytacja na części ciała spowoduje zmniejszenie przywiązania do własnego i cudzego ciała, co w konsekwencji doprowadzi do ograniczenia pragnień zmysłowych.

Mahajana

Mahajana lub Ścieżka dla wielu jest terminem klasyfikacyjnym używanym w buddyzmie, który może być używany na trzy różne sposoby:

Jako żywa tradycja, Mahajana jest większą z dwóch głównych tradycji buddyzmu istniejących obecnie, drugą jest Theravada.

Jako gałąź filozofii buddyjskiej, Mahajana odnosi się do poziomu duchowej praktyki i motywacji, w szczególności do Bodhisattvayany. Filozoficzną alternatywą jest Hinaiana, która jest yaną (oznaczającą ścieżkę) Arhata.

Jako praktyczna ścieżka, Mahajana jest jedną z trzech jan, czyli ścieżek do oświecenia, pozostałe dwie to therawada i wadżrajana.

Mahajana jest rozległą strukturą religijno-filozoficzną. Stanowi integrującą wiarę charakteryzującą się przyjęciem nowych sutr, tzw. sutr Mahajany, obok bardziej tradycyjnych tekstów, takich jak Kanon Palijski i agamy, oraz zmianą podstawowych pojęć i celu buddyzmu.

Ponadto większość szkół mahajany wierzy w panteon bodhisattwów, quasi-boskich, którzy poświęcają się osobistej doskonałości, najwyższej wiedzy i zbawieniu ludzkości oraz wszystkich innych czujących istot (zwierząt, duchów, półbogów itp.).

Buddyzm Zen jest szkołą Mahajany, która często usuwa nacisk na panteon bodhisattwów i zamiast tego skupia się na medytacyjnych aspektach religii. W Mahajanie Budda jest postrzegany jako ostateczna, najwyższa istota, obecna we wszystkich czasach, we wszystkich istotach i we wszystkich miejscach, podczas gdy bodhisattwowie reprezentują uniwersalny ideał altruistycznej doskonałości.

Dharma

Dharma, czyli dharma, to sanskryckie słowo oznaczające to, co trzyma się wysoko, rozumiane jest także jako misja życiowa, to, co dana osoba przyszła robić na świecie. Korzeń dhr w starożytnym języku sanskryckim oznacza wsparcie, ale słowo to znajduje bardziej złożone i głębsze znaczenia, gdy stosuje się je w filozofii buddyjskiej i praktyce jogi.

Nie ma dokładnego odpowiednika lub tłumaczenia dharmy na języki zachodnie. Dharma buddyjska odnosi się do nauk Gautamy Buddy i jest rodzajem przewodnika dla osoby w celu osiągnięcia prawdy i zrozumienia życia. Może być również nazywana "prawem naturalnym" lub "prawem kosmicznym".

Wschodni mędrcy głoszą, że najłatwiejszym sposobem dla człowieka na połączenie się z wszechświatem i kosmiczną energią jest podążanie za prawami samej natury, a nie podążanie przeciwko nim. Szanuj jej ruchy i płyń tak, jak wskazuje prawo naturalne. Jest to część życia dharmą.

Gautama Budda określił ścieżkę, którą przepisał swoim uczniom jako dhamma-vinaya, co oznacza tę ścieżkę dyscypliny. Ścieżka dos jest ścieżką samodyscypliny. Dyscyplina ta obejmuje powstrzymywanie się w miarę możliwości od aktywności seksualnej, kodeks etycznego zachowania i wysiłek w kultywowaniu pełnej uwagi i mądrości.

Sangha

"Sanga" lub "Sangha" w sanskrycie oznacza "harmonijną wspólnotę" i reprezentuje społeczność utworzoną przez wiernych uczniów Buddy, którzy żyją na łonie większego społeczeństwa, w harmonii i braterstwie, szanując życie we wszystkich jego przejawach, zawsze pilnie słuchając Dharmy i zawsze gotowi przekazać swoją wiarę innym.

W Sandze możemy dzielić się radościami i trudnościami, dawać i otrzymywać wsparcie od społeczności, pomagając sobie nawzajem w drodze do oświecenia i wolności. Jest to prawowite braterskie stowarzyszenie utworzone przez tych, którzy kroczą Ścieżką Mądrości i Współczucia nauczaną przez Przebudzonego Buddę. Przyjmując schronienie w Sandze, dołączamy do strumienia życia, płynąc i stając się jednością ze wszystkimi naszymi braćmi.i siostry w praktyce.

Stan Nirwany

"Nirwana to stan spokoju i wyciszenia osiągnięty dzięki mądrości" - mówi mniszka Coen Murayama, ze Wspólnoty Zen-Buddyjskiej w São Paulo. Nirwana to słowo z kontekstu buddyzmu, oznaczające stan wyzwolenia osiągnięty przez istoty ludzkie w ich duchowych poszukiwaniach.

Termin pochodzi z sanskrytu i można go przetłumaczyć jako "wygaśnięcie" w sensie "ustanie cierpienia". Jeden z podstawowych tematów doktryny buddyjskiej, w szerszym znaczeniu nirwana wskazuje na wieczny stan łaski. Przez niektórych jest też postrzegana jako sposób na przezwyciężenie karmy.

Korzyści płynące z medytacji buddyjskiej

Wystarczy kilka minut codziennej praktyki, aby odczuć korzyści płynące z medytacji. Ta starożytna orientalna technika, oparta na oddechu i koncentracji, podbiła świat ze względu na swój pozytywny wpływ na zdrowie ciała i umysłu oraz proces samopoznania. Oto kilka korzyści, które według badań naukowych praktyka ta wnosi do codziennego życia.

Samoświadomość

Medytacja pomaga człowiekowi połączyć się z jego jaźnią. Jest to czas na skupienie się na teraźniejszości, nie pozwalając złym myślom zawładnąć umysłem. Medytacja jest również metodą, która pomaga w tej podróży poznania siebie.

Medytacja jest świetną metodą na samopoznanie i jest w stanie zapewnić jednostce głęboką podróż w głąb siebie.To tak jakbyś zajrzał do środka, do swojej duszy i emocji i mógł zobaczyć co tam jest.Pomaga zdobyć większą świadomość, zrozumieć swoje ciało i myśli.Medytacja pomaga utrzymać równowagę między ciałem i umysłem.

Redukcja stresu

Stres i lęk są naturalnymi reakcjami naszego organizmu, gdy stajemy w obliczu trudnych lub wymagających sytuacji. Jednak gdy uczucia te są intensywne i uporczywe, mogą powodować szereg problemów ze zdrowiem fizycznym i psychicznym.

Udowodniono, że medytacja pomaga zmniejszyć poziom adrenaliny i kortyzolu - hormonów związanych z zaburzeniami lękowymi i stresem - oraz zwiększyć produkcję endorfiny, dopaminy i serotoniny - neuroprzekaźników związanych z uczuciami dobrego samopoczucia i szczęścia.

Samokontrola

Samokontrola to zdolność do bycia świadomym naszych emocji, zwłaszcza tych silnych, i umiejętność ich kontrolowania. Bycie złym o coś i nie wybuchanie jest przykładem tego, co możemy uznać za samokontrolę.

Zdolność do samokontroli może być również związana z tym, że staramy się utrzymać koncentrację podczas wykonywania zadania, które musi być realizowane bez rozpraszania uwagi, na przykład.

Zanim stracisz samokontrolę, spróbuj odetchnąć, zastanowić się, zakwestionować i zmierzyć się ze swoimi wewnętrznymi reakcjami. Próba zrozumienia przyczyn, które prowadzą cię do utraty kontroli, to ważne ćwiczenie. I powinno być wykonywane często.

Według Elisy Harumi Kozasy, neurobiologa z Instytutu Mózgu w Albert Einstein Israelite Hospital, medytacja dosłownie zmienia obszary mózgu: "Kora mózgowa staje się grubsza w częściach związanych z uwagą, podejmowaniem decyzji i kontrolą impulsów.

Nie mówimy tu jednak o tłumieniu emocji, ale o ich samokontroli, czyli nie chodzi o to, by nauczyć cię połykać żaby czy wykuwać pozytywne myślenie, gdy ono nie istnieje. Tłumienie złości czy stresu to samooszukiwanie się, a nie samokontrola. Musisz więc zrozumieć, co powoduje twoje impulsy i wybuchy złości, zamiast je odrzucać.

Rozwój rozumowania

Studiując technikę medytacyjną znaną jako medytacja mindfulness, naukowcy stwierdzili, że uczestnicy treningu medytacyjnego wykazali znaczącą poprawę w swoich krytycznych umiejętnościach poznawczych po zaledwie czterech dniach treningu, w codziennych 20-minutowych sesjach.

Badania przeprowadzone w Wake Forest University School of Medicine w USA sugerują, że umysł może być trenowany w aspekcie poznawczym łatwiej niż większość ludzi zakłada. "W wynikach testów behawioralnych widzimy coś, co jest porównywalne z wynikami, które zostały udokumentowane po znacznie dłuższym treningu" - powiedział Fadel Zeidan,koordynator badań.

Pomaga w depresji

Badanie przeprowadzone na Johns Hopkins University w Stanach Zjednoczonych pokazuje, że medytowanie przez 30 minut każdego dnia pomaga złagodzić objawy lęku, depresji i przewlekłego bólu. Naukowcy i neurolodzy badali medytację,

Ponieważ praktyka ma moc modyfikowania niektórych obszarów działania mózgu, kontrolując aktywność w rejonie kory przedczołowej, odpowiedzialnej za świadome myślenie, artykulację, kreatywność i wizję strategiczną.

Jakość snu

Ci, którzy mają problemy ze snem, mogą również skorzystać z praktyki medytacji. Techniki oddychania i koncentracji pomagają ciału i umysłowi całkowicie się zrelaksować, odsuwając nadmiar myśli i zmartwień rutyny.

Medytacja była szeroko stosowana jako alternatywne leczenie w przypadkach bezsenności, pomagając zmniejszyć lub wyeliminować stosowanie leków, które mogą być uzależniające lub mieć niekorzystne skutki uboczne.

Zdrowie fizyczne

Siedzenie przez kilka godzin dziennie zmienia naszą postawę i powoduje bóle pleców, zwłaszcza w dolnej części kręgosłupa, co może przeszkadzać w nauce i pracy.

Medytacja może pomóc, ale nie rozwiązuje całkowicie problemu, dlatego każdy dyskomfort poza normalnym zakresem, zasięgnij porady wykwalifikowanego specjalisty.

Pomaga się skupić

Bez wątpienia, praktykowanie medytacji codziennie zwiększy swoją moc koncentracji, według niektórych badań. Badacz w Instytucie Mózgu, Elisa Kozasa, jest odniesieniem w badaniach nad wpływem medytacji w dziedzinie neuroobrazowania i ujawnia wzrost zdolności koncentracji tym, którzy praktykują tę technikę.

Poza tym osoby te mają większe predyspozycje do udzielania szybkich odpowiedzi, ponieważ są bardziej skoncentrowane na czynności wykonywanej w danej chwili. Innymi słowy, koncentracja jest na teraźniejszości.

Buddyjskie metody medytacji

Od pierwszych podziałów, jakie nastąpiły pomiędzy wczesnymi szkołami buddyzmu, oraz w miarę rozprzestrzeniania się buddyzmu w różnych krajach, pojawiły się różne tradycje. Wraz z tymi tradycjami pojawiły się różne sposoby nauczania medytacji.

Niektóre techniki zniknęły w niektórych miejscach, inne zostały zaadaptowane, a jeszcze inne dodane z innych tradycji lub nawet stworzone. Ale to, co łączy różne podejścia do medytacji jako buddystów, to fakt, że są one zgodne ze szlachetną Ośmiokrotną Ścieżką.

Vipassana

Vipassana, co oznacza widzenie rzeczy takimi, jakimi są naprawdę, jest jedną z najstarszych indyjskich technik medytacyjnych. Dwoistość Vipassany jest powszechnie używana do rozróżnienia dwóch aspektów medytacji buddyjskiej, odpowiednio koncentracji/ograniczenia i dociekania.

Vipassana może być rozwijana na wiele sposobów, poprzez kontemplację, introspekcję, obserwację doznań, obserwację analityczną i inne, zawsze z wglądem jako celem. Praktyki mogą się różnić w zależności od szkoły i nauczyciela, jednym wspólnym wariantem jest stopień wymaganej koncentracji, który może się wahać od zwykłej uwagi do praktyki Jhan.

Smatha

Chociaż smatha (medytacja ze skupieniem) może być związana z tysiącletnią tradycją buddyjską i każdy może skorzystać z tej medytacji. Technika smatha skupia się na 5 elementach (powietrze, ogień, woda, ziemia i przestrzeń). Według tradycji buddyzmu tybetańskiego praktyka ta równoważy energie, które tworzą wszystkie rzeczy.

Tak więc smatha jest terminem używanym w buddyjskiej medytacji do określenia aspektu treningu, który prowadzi do spokoju i koncentracji. W tradycji Teravada wielu przyjmuje dualizm Vipassana/Samatha dla nauczania tej praktyki medytacyjnej.

Jak praktykować medytację buddyjską

Buddyjska medytacja z przewodnikiem ma wiele ze swojego bogactwa osadzonego w codziennym życiu ludzi, służąc jako podstawa do podróży samopoznania, przebudzenia umysłu i całkowitego rozluźnienia ciała.

W buddyzmie medytacja jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych metod na ścieżce do oświecenia, a sposób jej wykonywania zależy od szkoły, w której jesteś. Tutaj wskażemy kilka aspektów, które mogą pomóc w rozpoczęciu praktyki.

Spokojne środowisko

Bardzo ważne jest, aby Twoja praktyka odbywała się w wygodnym miejscu, które trzyma Cię z dala od czynników rozpraszających. Jeśli jesteś jednym z tych, którzy lubią, aby środowisko było "tematyczne", możliwe jest przyniesienie kilku przedmiotów i obiektów, które zagwarantują jeszcze bardziej Twój komfort podczas medytacji i wzmocnią Twoje doświadczenie.

Odpowiednie miejsca siedzące

Siedząc na lotosie lub półlotosie używaj wygodnej poduszki lub materaca, który nie ślizga się i nie zwisa łatwo. Dobra poduszka jest wystarczająco szeroka, aby podeprzeć nogi i kolana i ma grubość około czterech palców.

Jeśli ta pozycja nie jest wygodna, użyj stołka odpowiedniego do medytacji, lub krawędzi krzesła lub twardego łóżka.Pozycja jest bardzo ważna w medytacji.Ciała i nawyki ludzi są tak różne, że niemożliwe jest określenie tylko jednej lub dwóch zasad siedzenia.Tak więc wygoda i wyprostowany kręgosłup bez podparcia są podstawowymi elementami dobrej postawy do medytacji.

Wygodne ubrania

Aby praktykować medytację, ważne jest noszenie odpowiedniego ubrania. Obcisłe ubrania, paski, zegarki, okulary, biżuteria lub jakakolwiek odzież, która ogranicza krążenie, powinna być rozluźniona lub zdjęta przed medytacją. Tak więc bez tego typu ubrań i akcesoriów łatwiej jest medytować.

Wyprostowany kręgosłup

Kręgosłup jest głównym ośrodkiem nerwowym ciała, w którym łączą się energie kończyn, dlatego ważne jest, aby podczas medytacji pozostawał w pozycji pionowej. Osoby o słabych plecach lub nieprzyzwyczajone do siedzenia bez podparcia mogą potrzebować trochę czasu, aby się do tego przyzwyczaić. Dla większości osób nie będzie większych trudności z prawidłowym siedzeniem bez większej praktyki.

Bezruch

Podczas medytacji ważne jest, aby ciało pozostawało w stanie uwagi, ale zrelaksowane i nieruchome. Bezruch jest ważny, aby podczas praktyki uwaga była skierowana tylko i wyłącznie na punkt ciężkości praktyki, dzięki czemu uzyskuje się więcej korzyści w tym procesie. Jeśli ciało nie pozostaje nieruchome, utrudnia to koncentrację i rozwój medytacji.

Oczy półotwarte

Z reguły dla początkujących w medytacji najlepiej jest pozostawić lekko otwarte oczy i utwierdzić wzrok na wyimaginowanym punkcie przed sobą w odległości nie większej niż jeden metr. Zapobiegnie to senności. To siedem podstawowych postaw do praktyki medytacyjnej. Poniżej podam osiem innych szczegółów, które również okazują się ważne dla wygody i skuteczności postawy medytacyjnej.

Praktyka

Równie ważny jak proces przygotowania do medytacji jest proces wychodzenia z niej. Jeśli po prostu wyskoczymy z naszego miejsca i zaczniemy robić wszystko w pośpiechu, bez odpowiedniego przejścia, możemy stracić wszystko, co zostało zdobyte podczas medytacji, a nawet zachorować.

Kiedy wchodzimy w medytację, odchodzimy od tego, co szorstkie i agresywne, w kierunku tego, co wyrafinowane i łagodne. Kiedy kończymy praktykę, wykonujemy ruch odwrotny - spokojny i wyciszony świat świetlistego umysłu wewnętrznego musi stopniowo robić miejsce dla potrzeb ruchu fizycznego, mowy i myśli, które towarzyszą nam przez cały dzień.

Jeśli po medytacji wstajemy gwałtownie i wprowadzamy się z powrotem w rytm świata, możemy doświadczyć bólu głowy, rozwinąć sztywność stawów lub inny problem fizyczny. Nieostrożne przejścia z medytacji do zwykłej świadomości mogą również prowadzić do emocjonalnego stresu lub drażliwości.

Jak może pomóc medytacja buddyjska?

Medytacja to nie tylko coś, co robią buddyjscy mnisi. Dziś praktyka ta jest postrzegana jako ważne narzędzie dla mózgu, udowodnione naukowo i przyjęte przez wiele firm jako sposób na pobudzenie koncentracji i kreatywności u pracowników.

Ta starożytna technika pracuje nad oddechem, koncentracją i stwarza idealne warunki dla ciała, aby się zrelaksować, a umysł zapomnieć o codziennych problemach. Praktykowanie kilku minut medytacji dziennie ma niezliczone korzyści dla zdrowia psychicznego, fizycznego i emocjonalnego, dlatego tak ważna jest stała praktyka i doskonalenie medytacji.